Telsizimiz Ece'ye, Zuhal Toros'un, nam-ı diğer Zuhal annenin hediyesi.
Ece ile 3.aydan itibaren aramızdaki ilişkiyi düzenleyen telsizimizden oldukça memnunuz. Aslında aklım bir an görüntülü olanlarında kaldıysa da anlatılan sevimsiz bir hikayeden yola çıkarak görüntüsüz olanda karar kıldık. Uyandığında bebeğini bir kadının emzirdiğini gören anne şaşkınlık ve korku içinde kalmış. Ta ki görüntüdeki odanın oturduğu apartmandaki başka bir bebek odasına ait olduğunu anlayana kadar. Şimdi gel de bu hikayeyi duyup görüntülü telsiz al. Üstelik karşı komşun senden 20 gün sonra doğum yapacakken, üst komşunun iki çocuğu var iken ve evine yeni taşındığın için onlarla henüz tanışmamışken.
Ben de bu sebepten telsizimden memnun kaldım diyebilirim. Ara sıra çocuk sesleri duyuyoruz ama en azından kime ait olduğunu görmüyoruz. Kanal değiştirip rahatlıyoruz. Sevgili doktorum Ebru Saraç bana telsizin çok da gerekli olmadığını söylemişti. Her anne bebeğinin sesini her koşulda duyar demişti. Çok da haksız sayılmaz belki ama ben telsizimiz açıkken daha rahat uyuyorum. Bu emzirme işi biraz enerji tüketiyormuş ve insan bazen çok derin uykuya dalabiliyormuş. En azından o nadir yakalayabildiğim derin uykudan telsiz ile hayata dönebiliyor ve birkaç adımda Ece'nin odasında bulabiliyorum kendimi. Teşekkürler Zuhal Teyzecim..
No comments:
Post a Comment