26 April 2012

Kuğulu Park

Şu bankların dili olsa da konuşsa derler ya, iyi ki yok tabi. Gençliğimin hatıraları birikmiştir o banklarda ve bence ilelebet de konuşmasalar iyi olur. Elimize gitarı ve 8 büyük pil ile çalışan Casio HT 3000 klavyemizi alıp merdivenlerde şarkılar söylediğimizi herkesin bilmesine gerek yok tabi. Yani en azından Livaneli, Yeni Türkü, Nilüfer ve Kayahan'dan oluşan o şahane repertuarı da paylaşmamıza gerek yok. 

Konuşsa o banklar; acaba beni bebek arabası ile görünce ne derlerdi ki: "Gel merak etme, yine de burayı seversin, hiçbir şey değişmedi ki" derlerdi herhalde. Nasıl değişmedi?

Bu sefer elimde Kıtır'dan, paylaşılmak üzere alınmış bir kumpir yerine Ece'nin bezlerinin olduğu çanta var. Yanımda da erkek arkadaşım yerine annem. 16'dan 36'ya varınca gelinen durumun özeti budur. 

Güzel bir bahar günü ve Ece ile Tunalı Hilmi'de gezme planı yaptık anneannesi ile. Kuğulu Park'tan başladık elbet. Bebek arabası ile Tunalı Hilmi Caddesi tarafından girdik. Birkaç basamağı arabayı kaldırmak sureti ile atlayarak havuz kenarına geldik. Havuzun etrafını dolaşıp çıktık. Çıkarken yüzümde tarif edilemez bir gülümseme vardı. Ece'nin anneannesi de mutlu olmuştu. Hava güzel, park kalabalık ama çok canlıydı. Bu yaz birkaç kez daha geliriz herhalde. Kesinlikle bebekliler için de çok uygun bir parkur. 

Kim bilir, belki korktuğumuz gibi olmaz ve belediye hiç müdahale edemez de, ileride ördeklere simit de atabilir Ece. Hatta belki o da gelir banklarda şarkılar söyler..kız arkadaşlarıyla tabi:)
 


Haziran 2012
Yine Kuğulu Park'tayız. Bu sefer Ece'nin sevgili yengesi Olça Bora ve en sevdiği teyzelerinden biri olan Ferda Yetişer ile birlikte. Elimizde dondurmalar ile parkın tadını çıkartıyoruz. Ördek yavrularını seyrediyor, Ece'nin oksijen alışına eşlik ediyoruz. Tunalı'da gezmek için şahane bir gün. Ne var ki Ece bu aralar biraz sıkıntılı. Yaza geçiş bünyede biraz rahatsızlık verdi. Yemek yemez oldu, yüzü gülmez oldu. Geçecek elbette. Biz de o neşelensin diye elimizden geleni yapıyoruz. Eve sığmaz olduk. Atıyoruz her fırsatta kendimizi dışarı.

Bugün Ece'nin yengesinin de annesinin de tadı yok aslında. Ferda teyzesi onlara ilaç gibi geliyor. Neyse ki gülen yüzü ile hep o var yanımızda. İlk park yürüyüşünü de onunla yapıyor kızımız...
 
 
 




No comments:

Post a Comment