20 December 2013

2013 Biterken


Haftanın birkaç gününü iş nedeni ile şehir dışında geçirmeye başladım. Mini alışverişkolik de bu vesile ile daha çok evde oturur oldu. Onun artık kendisine iyi bakan bir de Sevgi Teyzesi oldu. Şimdi farklı bir düzenimiz var. Oysa ben böyle yaşayacağımı hiç düşünmemiştim. Tekrar iş hayatına döneceğime, yine eskisi gibi seyahat ederek çalışacağıma hiç ihtimal vermiyordum. Ben ne kadar büyük laflar eden biriymişim ki hayat bana onları tek tek yedirmek için çaba harcıyor. Bu hayatın da hiç işi gücü yok canım, beni haksız çıkartmaya çalışıp duruyor. Bekle sen hayat, bir gün elbet benim de dediklerim çıkacak...Hep sen mi kazanacaksın..Ya da ben bekleye durayım, sen de kenardan kıs kıs gül bana..

Ece şu anda 27 aylık. Memeden süt tedarikinin kesilmesi tam 2 gün içinde sonuç buldu ve bebeğimin yerini bir çocuk aldı. Benim alışmam çok daha uzun sürdü. Hala dışarıda emziren bir anne görsem yarı kıskançlıkla bakıyorum. Ne mi değişti hayatımızda?

En büyük değişiklik, Ece'nin babası daha aktif bir rol aldı hayatımızda. Ece babasından taleplerde bulunuyor. Baba da "emmek istiyor galiba" diyemiyor artık. Ben şehir dışındayken Ece, babası ile kalıyor. Onu hiç anneanne veya babaannede bırakmadık geceleri. Evinde uyuması için çaba harcıyoruz. Sebebi yok bu davranışımızın. Sadece kendimi yerine koyduğumda bunu tercih ederdim diye düşündüğüm için bu şekilde yaşıyoruz. Zaten babası da Ece ile olmaktan çok memnun. 

Birkaç geliş gidişten sonra babasından: "Ece onu o şekilde yapmayı sevmiyor." "Biz o oyunu böyle oynuyoruz." gibi cümleler duyduğumda, benim hazır kuvvet göz yaşlarım yine inişe geçiyor. Ne büyük değişiklik oldu hayatımda. Artık kendimi yalnız hissetmiyorum hiç. Eh be Ece, neden daha önce büyümedin? 

Meme ile sakinleşen bebek, sohbet ile sakinleşen bir çocuğa dönüştü. Her şeyin nedenini soruyor, açıklamayı yeterli bulmazsa tekrar tekrar soruyor. Çok zor ona cevap vermek. Kendimizi bu konuda oldukça geliştirmeye başladık. Doğru yanıtı uygun dille anlatmak. Boş ver diyememek; neyse sonra anlarsın dememek çok zor. 

Ne mi kolay? Onun tercih ettiği oyunları oynamak çok kolay. Hayali pastalar yapmak, sıcakmış gibi fırına yanaşmamak, dumanı tütüyormuş gibi oyuncak fincanlara üfleyerek çay içmek çok kolay. Öte yandan da onun hayal dünyasına inanmak çok zor. Nasıl yarattığına, neler kurguladığına akıl erdirmek çok zor. Evin dört köşesinden topladığı eşyalarla kurduğu dünyasına girmek çok zor. 

Bazen hayat beni yorduğunda keşke Ece gibi yapabilsem diyorum. İki elimle gözlerimi kapatsam, kimsenin beni görmediğine inansam. Sonra gözlerimi açtığımda, karşımdakinin gülüşünü görsem. Ardından da en güzel kahkahamı atsam. Bazen bir şey sorulduğunda "hatırlamıyorum" diyebilsem ve gerçekten hatırlamasam. İstediğim saatte uyuyabilsem, saat kurmadan uyanabilsem. Şimdi Ece'yi izledikçe, aslında insanın mutlu yaşaması için ne kadar az şeye ihtiyacı olduğunu çok daha iyi anlıyorum. 

Sinirlerim bozulmuş, yorgunum, bavulumu yaparken göz yaşlarıma hakim olamıyorum. Ece'nin beni izlediğinden habersiz tadını çıkartıyorum ağlamamın. Bir anda gelen ses ile irkiliyorum: "Ne oldu anne sana? Neden ağlıyorsun? Üzüldün mü?" Ne denir şimdi. - "Yok birşey canım, iyiyim."  - "Üzülme sen olur mu anne? Üzülme ben varım yanında. (Elini göğsüne koyup) Ben burdayım..." Ardından bir içten sarılma ve sırtıma iki kez vuran minnacık bir el. Gel de durdur o gözyaşı selini. Ben bunların yaşlılığımda başıma geleceğini bekleye durayım, benim kızın geldiği duruma bak. Ya da yaşlandım da haberim mi yok ki...

Endişelerim hiç azalmıyor sadece şekil değiştiriyor ama umudum hep varlığını koruyor. Mutluluklarım kat kat artıyor. Ailemin huzuru her şeyden öne çıkıyor. Kendime daha iyi bakıyorum ki kızımla çok daha fazla vakit geçirme şansım olsun. Her seyahate, sadece geri dönmeyi dileyerek gidiyorum. Eh be Ece, ne yaptın sen bana böyle iki sene içinde...

Ece ile bir yılı daha bitirdik. 2014'ten ne mi bekliyorum? E geçen seneden biraz daha iyi olsa yeter...Yeter ki içinde hastalık olmasın, hüzün olmasın...Yine sağlığımız yerinde, ailelerimiz yanımızda, sevdiklerimiz yakınımızda, işlerimiz yolunda olsun...Ece her gün daha da mutlu olsun...E daha da ne olsun...

No comments:

Post a Comment